Tarjei Vesaas Palac lodowy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

a a
wszelką nadzieję.
Ale ciotka jeszcze tu by�a.
Siss mia�a ochotę zwrócić się do swojej matki z pytaniem: Czy także przesta�a już myśleć o Unn?
40
Wygląda�o na to, że ludzie zapomnieli o Unn. Siss nigdy nie s� a, by ktoś wymieni� jej imię. Matki
ysza�
swej nie pyta�a, ale czu�a się osamotniona ze zbyt ciężkim brzemieniem smutku. Często myśla�a o nocy przy
pa�acu lodowym, mężczyzni chodzili tam podobno kiedy na wiosnę będą dobre trasy narciarskie, ona też
tam pojedzie.
W końcu posz�a do matki i przed� a swoją skargę, ale bardziej ogólnikowo:
oży�
Już teraz nie myślicie o Unn.
Kto?
Nikt nie myśli! odpar�a Siss niechętnie. Spochmurnia�a.
Przecież tego nie możesz wiedzieć, córeczko odpar�a spokojnie matka. Siss milcza�a. A poza tym
nikt nie zna� Unn. To jest niesprawiedliwe, ale to wywiera odmienne wrażenie. Ludzie, widzisz, mają dużo
swoich trosk. Po czym spojrzawszy na Siss matka doda�a: Ty natomiast masz prawo myśleć tylko o Unn.
Siss jak gdyby otrzyma�a cenny dar.
DAR
"Teraz jest noc co to?
To jest dar. Nie pojmuję tego.
Jest noc, a ja otrzyma�am wielki dar.
Otrzyma�am coś, lecz nie wiem, co to jest. Nic nie rozumiem. Dar patrzy na mnie, gdziekolwiek pójdę.
Dar stoi i czeka.
"Znieg już nie pada, pogoda na dworze. Kolosalne zaspy zatar�y wszelkie ślady pozostawione w pobliżu
kryjówek. Duże gwiazdy lśnią ponad śniegiem, a mój dar czeka na mnie na dworze, albo przychodzi i siada
obok mnie.
Wiem, że otrzyma�am ją w darze, ale...
Nie ma również wiatru. Gdyby rozpęta� burzę, suchy śnieg ażby zawrza� Wy� i szala� po
. by by
wzgórzach, lecz mój dar jest w domu, jest dla mnie i czeka na mnie.
Cisza w domu. Cisza nawet na najwyższym stryszku z ciemnymi okienkami. Tam przy okienku mój dar
stoi i wygląda, tak sądzę, a przy tym czeka, aż go rozpoznam.
Jest wszędzie, gdziekolwiek się obrócę, i wiem, że to jest wielki dar. Co mam z nim uczynić!
Ot, brednie, że ja się ba�am na poboczach drogi nie ma nikogo. Unn najpewniej wróci, kiedy powieje
wiatr niosący odwilż.
Ona przyjdzie, choćby wiosenny wiatr tysiąckrotnie wia� Wiem o tym i nie chcę myśleć o czym innym,
!
otrzyma�am wielki dar."
PTAK
Dziki ptak o stalowych szponach w u�amku sekundy przemkną� ukośnym lotem między szczytami gór.
Nie spada�jednak w dó� lecz wznosi�się, rwa�wzwyż. Ani spoczynku nie by�o w jego ciąg�ym powietrznym
,
locie, ani nie mia� ego celu.
sta�
W dole widnia� y zimowy krajobraz. Pustkowie by�o tam, gdzie on lata� Dzieli�
rozleg� . je na części swoim
okiem. Oczy jego bowiem zdawa� wysy� niedostrzegalne szkliste strza� oraz b�
y się ać y yskawice poprzez
zamrożone powietrze, a widzia�y wszystko.
On by� panem w górze, dlatego nie istnia�o tu inne życie. Rozczapierzone stalowe szpony by�y lodowato
zimne. A kiedy ptak fruwa�, lodowy wicher zawodzi� między nimi.
Ptak przecina� opustosza�y bezkres liniami prostymi i spiralami i niós� śmierć. Jeśli żywe stworzenie
znalaz�o się w dole między zaroślami lub pośród drzew, oko ciska� yskawicę i skośna linia pędzi� .
o b� a w dó�
Potem by�o o jedno życie mniej.
Ptak nie widzia� istoty sobie podobnej.
Dzień w dzień oblatywa� ogromne pustacie. Mia� a niezawodne i nigdy nie bywa� znużony.
skrzyd�
41
Nie s� nigdy.
abną�
Znieżna zawieja ogarnę� aśnie duże obszary. Z nieos�oniętych miejsc wiatr zmiót� śnieg. Pokrywa
a w�
śnieżna by�a puszysta, sypka, gdyż nie by�o ani jednego dnia prawdziwie �agodnej zimy. Najpierw nawia�o
kolosalnej wielkości nasypy, potem przysz�a pogoda i zimne s� Bystre oko ptaka patrzy�o z bardzo
ońce.
wysoka na te przemiany.
W górę nad lodowy pa�ac! Dzisiaj ogo�ocony ze śniegu ukaza� się w swej rzeczywistej postaci. Ptak
widzia� zmiany i najpierw cisną� w dó� b�yskawicę z przenikliwych oczu, a potem rzuci� się sam. W pędzie
wykona� nag� skręt, zachybota� na skrzyd� aby zahamować, i przemkną� niemal tuż obok lodowej
y ach,
ściany. Po czym wzniós� się na zawrotne wyżyny, sta� się maleńką kropeczką na niebie.
W następnej chwili już pędzi�w dó� Nowy przelot obok lodowego zamku, bliziutko, o w�
. os. By�wolnym
ptakiem, nic nie wzbrania�o mu robić tego, na co mia� ochotę. Nic mu nie zagraża�o, lecz ulega� pokusie, jeśli
chcia�.
Nie móg�oderwać się od tego miejsca. Nie móg�także opaść na coś, nie móg�spokojnie usiąść tylko
przecina� powietrze obok lodowej ściany niby ma�e ciemne uderzenie wichru. A w chwilę pózniej już by�
daleko na horyzoncie albo zatacza� w górze spirale. Zaraz potem znowu w tym samym miejscu przemyka�
obok lodowej ściany. Nie by� ptakiem o stalowych szponach, zupe�nie wolnym na wietrze, bo tutaj coś go
więzi�o.
By� więzniem swojej wolności. Nie móg� zaprzestać lotu. By� jak zagubiony w obliczu tego, co widzia�.
W końcu rozerwie się na strzępy i zginie uderzając o ściany twarde, niczym szk�o, w miejscach zupe�nie
nie przejrzystych. Jednakże powietrze je zniszczy. Ale on sam musia� zginąć.
PUSTE MIEJSCE
Lekcje i zima p� y zwyk�
ynę� ą koleją. Na pauzach Siss sta�a pod ścianą. Reszta klasy przywyk�a już do
tego. Mija�y tygodnie jedne do drugich podobne. Wielkie poszukiwania Unn usta�y.
Siss sta�a pod ścianą zgodnie ze swym przyrzeczeniem. Klasie przewodzi�a inna koleżanka.
Pewnego zimowego ranka do klasy wesz�a nowa dziewczynka. By�a w ich wieku i mia�a uczyć się z
nimi. Rodzice jej sprowadzili się tutaj przed paru dniami.
Od razu zaznaczy�o się podniecenie. Siss z lekkim wzruszeniem zauważy�a, że nie zapomnieli. Wolny
pulpit Unn natychmiast sta�się ośrodkiem zainteresowania. Obca dziewczynka rozgląda�a się. Tymczasem
wszyscy usiedli na swoich miejscach.
Dziewczynka zauważy�a wolny pulpit na środku klasy i zrobi�a kilka kroków w jego kierunku. Po czym
nagle stanę�a i zwracając się do wszystkich spyta�a:
Czy to miejsce jest wolne?
Wszystkie oczy skierowa�y się na Siss. Na Siss, która ostatnio zupe�nie się odmieni�a. Którą pragnęli
odzyskać. Teraz mieli sposobność okazać jej swe przywiązanie. Siss odczu�a to niby przyp�yw fali, która
następnie, jakby rozbita, zawróci� podczas gdy policzki jej się lekko zaróżowi� Ogarnę� ją uczucie
a, y. o
chwilowej radości, jakiej sobie nie wyobraża�a.
Nie odpowiedzia�a dziewczynce.
Dziewczynka wydawa�a się trochę zdziwiona.
Ono nigdy nie jest wolne stwierdzi�a Siss, a ca�a klasa wyprostowa�a się natychmiast w �awkach i
wiedziona poczuciem solidarności, z której nawet nie zdawa�a sobie sprawy, nagle zapragnę�a jakby bronić
miejsca Unn. Z niechęcią patrzyli teraz na niewinną nową, jak gdyby się zupe�nie skompromitowa�a.
Więcej pulpitów nie by�o, toteż dziewczynka sta�a, aż przyszed� nauczyciel. Napięcie wzros�o.
O, tam jest miejsce powiedzia� po przywitaniu i sprawa zosta�a przesądzona. Rozejrza� się po klasie,
za nim powzią� postanowienie, jakie się samo narzuca�o.
Możesz zająć tamto miejsce. Jest teraz wolne.
Dziewczynka spojrza�a na Siss.
Siss wsta�a.
Nie jest wolne wybąka�a.
Nauczyciel spojrza� jej w oczy i powiedzia� spokojnie:
Siss, musimy wykorzystać to miejsce. Sądzę, że tak będzie lepiej.
42
Nie!
Nauczyciel by� opotany. Patrzy� na klasę, widzia� po ich minach, że trzymają stronę Siss.
zak�
W sieni stoją nieużywane pulpity powiedzia�a Siss, która ciągle sta�a wyprostowana.
Wiem o tym dobrze. To miejsce należa�o do dziewczynki, która zginę�a jesienią t� nauczyciel
umaczy�
nowo przyby�ej. Na pewno czyta�aś o niej w gazetach.
Nie raz.
Jeżeli miejsce nie pozostanie wolne, ona nigdy nie wróci! wyrwa�o się Siss i w tejże chwili wola�aby,
aby to szalone twierdzenie nie by� oszone w tych ścianach. Klasa się wzdrygnę�a.
o wyg�
Chyba za daleko posunę�aś się, Siss zauważy� nauczyciel. W ten sposób nikt nie powinien mówić.
Ale miejsce może zostać wolne? [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Search

Podstrony