[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wszystkich elementów składowych modelu. Nie ma jednak żadnej, wystarczająco dobrej
teorii bólu. Nie można zaprojektować i skonstruować odczuwającego ból robota, gdyż nie
wiadomo jaką teorie bólu miałby projekt tego robota uwzględniać. Jeżeli tylko podana
zostanie wymagana fizjologiczna teoria bólu na poziomie subosobowym, możliwe będzie,
zdaniem Dennetta, skonstruowanie robota odczuwającego ból. Problemem jest powiązanie
poziomu subosobowego, na którym ból nie występuje i zachodzą tylko oddziaływania
przyczynowo skutkowe poszczególnych modułów operacyjnych, z poziomem osobowym,
na którym pojawia się jakość bólu.
Roboty mogą stać się pewnego dnia tak samo świadomymi i odczuwającymi ból jak ludzie.
Badania organizmów żywych pokazują, że są one pewnego rodzaju mechanizmami i dlatego
rozważana jest możliwość utworzenia życia jako artefaktu. Pomysł ten ma wielu
przeciwników. Sceptycyzm ich nie opiera się jednak na założeniu, że pojęcie świadomych
maszyn jest sprzeczne z prawami natury, lecz na tym, że wyewoluowały one i są zbudowane
na podstawie niezwykle złożonych projektów, których umysł ludzki nie potrafi odgadnąć.
Jednak zdaniem Dennetta, zaprojektowanie maszyny obdarzonej świadomością leży w
zasięgu ludzkich możliwości, a problemem jest tylko realizacja takiego projektu. Zwiadome
roboty będą prawdopodobnie zawsze zbyt kosztowne. Dennett opowiada się jednak za
możliwością wytworzenia ich jako artefaktów. Przypomina on charakterystyczny dla
dualizmu problem wzajemnych oddziaływań: fizykalnego mózgu i niefizykalnego umysłu.
Odrzucając dualizm można jednak utrzymywać, że świadomość występuje tylko w przypadku
organicznych mózgów, a roboty są nieorganiczne. Tego rodzaju witalizm zostaje przez
Dennetta odrzucony, gdyż biochemia wykazuje, że organiczne składniki istot żywych są
redukowalne do mechanizmów i mogą być realizowane na innych niż organiczne, nośnikach
fizykalnych. Nie mogą jednak zostać w ten sposób zrealizowane wszystkie funkcje ludzkiego,
opartego o organiczny mózg, umysłu. Dennett zauważa, że szybkość i zwartość procesów
mózgowych nie dają się zrealizować na innego rodzaju nośniku. Konieczne jest zastosowanie
sztucznie wytworzonych, na bazie polimerów, tkanek organicznych. Zdaniem Dennetta żadne
poważne filozoficzne i naukowe tezy nie mogą wiązać się z tezą, że może zostać
skonstruowany nieproteinowy [protein-free], świadomy robot.
Możliwe, że roboty jako artefakty nie będą mogły posiadać świadomości, gdyż powstaje ona
tylko na drodze naturalnej. W przekonaniu Dennetta jest to jedynie problem idealnej imitacji,
która może zostać zrealizowana przy zapewnieniu wystarczających środków. Roboty mogą
jednak pozostać na zawsze zbyt proste, by być świadomymi. Człowiek składa się z miliardów
komórek, a pojedyncza komórka jest mechanizmem, którego skonstruowanie wciąż stanowi
problem dla pracujących nad tym specjalistów. Możliwe jest jednak zbudowanie sztucznego
serca, oka, czy ucha. Nie są one tak skomplikowane jak organy naturalne i nie działają tak jak
one dokładnie. Zbudowanie ich jest jednak możliwe. W zasadzie możliwe jest również
zbudowanie sztucznego mózgu lub różnych jego części. Wymaga to jednak obszernych badań
i wielkiego nakładu pracy.
W laboratorium sztucznej inteligencji w MIT, pod przewodnictwem profesorów: Rodneya
Brooksa i Lynn Andrea Stein podjęto próbę stworzenia najbardziej jak dotychczas
http://kognitywistyka.prv.pl
65
P. CZARNECKI, Koncepcja umysłu w filozofii Daniela C. Dennetta
66
człekopodobnego robota o imieniu Cog. Również profesor Dennett uczestniczy w tym
programie badawczym. Pisze on, że Cog jest wielkości dorosłego człowieka, ma dwa ramiona
o długości ramion ludzkich i parę oczu mogących dokonywać trzech fiksacji na sekundę,
podczas gdy oczy ludzkie dokonują ich cztery lub pięć. Cog posiada w pamięci program
zawierający informacje dotyczące jego symulowanego dzieciństwa. Wyposażony jest w wiele
[ Pobierz całość w formacie PDF ]