[ Pobierz całość w formacie PDF ]
g, a w bieżącej wodzie nieco cięższy, zależnie od siły prądu.
39
Dość istotnym elementem zestawu jest krętlik, a nawet dwa. Węgorz ma niepospolity talent do
zwijania żyłki i w braku takowego może ją w czasie dłuższego holu po prostu ukręcić i zerwać.
Wreszcie przynęty. Jeśli łowimy na żywca, wybieramy rybki niewielkie. Zakładamy je przez
obie wargi lub przez nosek na haczyk nr 5 lub 6 (specjalne węgorzowe" haki mają bardzo długi
trzonek i uszko).
Bardziej skuteczną metodą od żywca wydaje się jednak połów na martwą rybkę. Przynętę,
najlepiej uklejkę, zakładamy na haczyk, a następnie rozgniatamy jej łepek i rozcinamy brzuszek (te
krwawe operacje przeprowadzamy oczywiście na nieżywych rybkach). Chodzi o to, aby zapach
wnętrzności i krwi dostał się do wody. Jest to wspaniała zanęta na węgorza, którą wywęszy z
odległości wielu metrów i do której trafi jak po sznurku.
W niektórych łowiskach, obfitujących w ślimaczki błotniarki, najlepszą przynętą jest właśnie
taki ślimak. Zakładamy go martwego, po wyjęciu ze skorupki.
Z innych skutecznych przynęt węgorzowych" wymieniłbym jeszcze kawałki jelit z drobiu,
wątrobę, rosówki, pęczki czerwonych robaczków, kopane w ile dennym węgorzyce i pijawki,
zwłaszcza te duże, czarne, zwane końskimi.
Węgorza w nocy szukamy w płytszych partiach rzeki czy jeziora i raczej w sąsiedztwie brzegów.
W dzień - w nieco głębszych miejscach i dalej od brzegu.
W jeziorach przepływowych do najlepszych partii zaliczam wszystkie przewężenia, przesmyki,
ciche zatoczki i miejsca, gdzie jeden zbiornik łączy się z drugim. Równie atrakcyjne są wpływy
bądz wypływy cieków. W opisanych miejscach można znalezć podwodne ścieżki" węgorzy.
Zarówno w rzekach, jak i w jeziorach do dobrych miejsc należą także rejony dna, usłane
kamieniami, faszyną i konarami zatopionych drzew. A zatem w dużych rzekach powinniśmy szukać
ryb w pobliżu główek i tym podobnych umocnień brzegowych. Kiedy jednak wybieramy się na
jezioro, pamiętajmy, że na wodach PGRyb. obowiązuje zakaz nocnego wędkowania.
Sporo kontrowersji budzi sprawa zanęcania węgorzy. Są wędkarze, którzy uważają tę czynność
za zbędną, inni z całym przekonaniem twierdzą, że dobrze jest przed połowem wrzucić kilka kul
glinianych, nafaszerowanych mięsem ryb, pokrojonymi w drobniutką kostkę kawałeczkami
wątroby lub innych podrobów oraz kawałkami rosówek. Wspomina o tym także Andrzej
Skarżyński w swej książce Tajemnice wędkowania.
Na koniec jeszcze dwa słowa o holu węgorza. Ryba ma wyjątkową
skłonność do uciekania w zaczepy i okręcania się wokół zatopionych gałęzi czy pali. Hol powinien
trwać jak najkrócej. Przez cały czas starajmy się skierować ją na otwartą wodę, byle dalej od drzew
i korzeni.
Nie udało się? Ryba przytrzymała się czegoś pod wodą? Tylko spokój może nas uratować.
Napinamy mocno żyłkę i patykiem bądz trzonkiem noża stukamy w wędzisko, powyżej
kołowrotka. Węgorz takiego telegrafowania" nie lubi... i czasem odczepia się, a jeśli nie -
pozostaje tylko rwać żyłkę.
Powodzenia w połowach!
Lin
Lin (Tinca, tinca L) - wymiar ochronny 25 cm, okresu ochronnego nie ma. W sprzyjających
warunkach środowiskowych osiąga pokazną wagę 6-7 kg. To wspaniała ryba! Niezwykle waleczny
przeciwni-j marzenie każdego wędkarza. Niestety, duże, ponad trzykilogramowe, sztuki są bardzo
trudne do złowienia, uciekają bowiem natychmiast po zahaczeniu w podwodne zarośla i zrywają
cienką żyłkę. Na grubą i mocną za nic nie dają się skusić.
Druga połowa maja i czerwiec zalicza się do dobrych okresów połowu tej ryby. Wybieramy się
zatem na lina.
Sprzęt do połowu - to gruntówka ze spławikiem. Wędzisko długie, najlepiej teleskop od 5 do 6
m. Mocny, niewielki kołowrotek, nawet o szpuli ruchomej i 100 m żyłki grubości 0,30 mm.
40
Przypon z dobrej jakościowo żyłki barwionej na kolor wody, czyli najczęściej brązowy lub
szarozielony, powinien mieć długość około 1 m. Haczyki w miarę możliwości kute, o numeracji 5-
9. Spławik bezwzględnie jak najmniejszy. Doskonałe jest miniaturowe cygarko, wystrugane z kory
topolowej. Niektórzy wędkarze zakładają niewielki kolec jeżozwierza (bywają czasem w sklepach
wędkarskich), malując go uprzednio na brązowo lub czarno. Obciążenie w postaci maleńkich
ołowianych śrucin.
Miejsca połowu. Liny występują w jeziorach, łachach, starorzeczach, stawach, dołach
potorfowych i w kanałach melioracyjnych, przede wszystkim w miejscach płytkich i silnie
porośniętych roślinnością wodną.
Dorodne liny spotkamy z pewnością w partiach brzegowych i w
osłoniętych zatokach, pokrytych dywanem nenufarów i lilii wodnych. W zaroślach sitowia,
moczarki i pałki wodnej. W sąsiedztwie kęp tataraku i trzcin.
Ulubione szlaki podwodnych wędrówek linów znaczą banieczki gazu błotnego, które
wydobywają się na powierzchnię, kiedy lin ryje w mule w poszukiwaniu żeru.
Również w rzekach nizinnych szukamy tych ryb w miejscach silnie zarośniętych, w cichych
zakątkach z dala od nurtu. W zakolach i w osłoniętych partiach pomiędzy główkami. Do najbardziej
[ Pobierz całość w formacie PDF ]