[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- należy korzystać z prawdziwych i rzetelnych z
ródeł informacji;
- mimo ograniczonego czasu należy starannie opracowywać ko-
mentarze  na gorąco (dobrze się zastanowić nad komentarzami
 na żywo );
- szczególnej uwagi wymagają uogólnienia oparte na małych
liczbach, poza tym należy unikać takich sformułowań, jak
 epidemia samobójstw czy  miejsce o najwyższym na świecie
wskaz
niku samobójstw ;
- nie powinno się opisywać zachowań samobójczych jako zrozu-
miałej reakcji na degradację czy zmiany społeczno-kulturowe.
JAK INFORMOWA
O SAMOBÓJSTWIE
W SZCZEGÓLNYCH PRZYPADKACH
Należy mieć na uwadze następujące sprawy:
1. Trzeba za wszelką cenę unikać sensacyjnego rozgłosu
w mediach wokół przypadków samobójstw, szczególnie wówczas,
gdy zamieszana jest w nie jakaś znana osobistość. Informacje na ten
temat należy ograniczyć do absolutnego minimum. Jeśli owa znana
osoba miała jakieś problemy ze zdrowiem psychicznym, należy
również o tym wspomnieć. Trzeba dołożyć wszelkich starań, aby
uniknąć przesady i wyolbrzymiania. Nie powinno się także zamiesz-
czać fotografii zmarłych, ani też opisywać metody samobójstwa
i miejsca, w którym je popełniono. Tytuły na pierwszej stronie gazet
nigdy nie są właściwym miejscem dla informacji o samobójstwie.
2. Należy unikać szczegółowych opisów użytej metody samo-
bójstwa i sposobu jej przygotowania. Badania wykazały, że prze-
kazywane przez media informacje o samobójstwie w większym stop-
 16 
niu niż częstość samobójstw wpływają na wybór metody samobójstwa
w danym przypadku. Pewne miejsca  mosty, nadmorskie urwiska,
wysokie budynki, tory kolejowe itd.  tradycyjnie kojarzone sÄ…
z samobójstwem, a dodatkowy rozgłos w mediach zwiększa ryzyko,
że skorzysta z nich więcej ludzi.
3. Nie powinno się opisywać samobójstwa ani jako czegoś nie-
wytłumaczalnego, ani też w sposób nadmiernie uproszczony. Samo-
bójstwo nigdy nie jest skutkiem jednego czynnika czy zdarzenia.
Spowodowane jest zwykle przez złożoną interakcję wielu czynników
takich, jak: choroba fizyczna, psychiczna, nadużywanie środków
psychoaktywnych, problemy rodzinne, konflikty interpersonalne
i stresujące wydarzenia życiowe. Podanie informacji, że do samobój-
stwa przyczynia się wiele różnych czynników, byłoby korzystne.
4. Nie należy przedstawiać samobójstwa jako metody radzenia
sobie z problemami osobistymi, takimi, jak bankructwo, oblanie
egzaminu, czy molestowanie seksualne.
5. Informując o samobójstwie w mediach trzeba wziąć pod
uwagę wpływ samobójstwa na członków rodziny i inne pozostałe przy
życiu osoby, zarówno w sensie ich napiętnowania społecznego, jak
i cierpień psychicznych.
6. Gloryfikowanie ofiar samobójstwa, przedstawianych jako mę-
czenników godnych podziwu opinii publicznej może sugerować
osobom podatnym, że ich otoczenie darzy zachowania samobójcze
wielkim szacunkiem. Zamiast tego należy położyć nacisk na żałobę po
śmierci samobójcy.
7. Opisywanie fizycznych następstw prób samobójczych bez
skutku śmiertelnego (uszkodzenia mózgu, porażenia, itd.) może
działać odstraszająco.
INFORMOWANIE O DOST
PNEJ POMOCY
Media mogą aktywnie przyczynić się do zapobiegania samo-
bójstwom publikując wraz z wiadomością o samobójstwie nastę-
pujÄ…ce informacje:
- lista dostępnych placówek psychiatrycznych, poradni zdrowia
psychicznego, oraz telefonów zaufania, z aktualnymi adresami
i numerami telefonów;
- sygnały ostrzegawcze zachowań samobójczych;
 17 
- przekazanie komunikatu, że depresja często współwystępuje
z zachowaniami samobójczymi, jest chorobą, którą można
leczyć;
- przekazanie wyrazów współczucia pozostałym przy życiu
zrozpaczonym bliskim, oraz podanie im numeru telefonu grup
wsparcia dla osób osieroconych przez samobójców, jeśli takie
grupy istnieją. Zwiększa to prawdopodobieństwo interwencji
profesjonalistów z dziedziny zdrowia psychicznego, przyjaciół
i rodziny  w czasie kryzysów samobójczych.
Podsumowanie: Co robić i czego nie robić
CO NALE%7Å‚Y ROBI

- Przedstawiając fakty ściśle współpracować z władzami
służby zdrowia.
- Mówiąc o samobójstwie, używać sformułowania  dokonane
lub  popełnione , a nie  udane .
- Przedstawiać tylko fakty bezpośrednio na temat, na dalszych
stronach gazet.
- Podkreślać inne możliwe wyjścia  zamiast samobójstwa.
- Podawać informacje o telefonach zaufania i innych z
ródłach
pomocy w społeczności lokalnej.
- Podawać do wiadomości publicznej wskaz
niki ryzyka i syg-
nały ostrzegawcze.
CZEGO NIE ROBI

- Nie publikować fotografii ani pożegnalnych listów samo-
bójcy.
- Nie podawać szczegółowego opisu metody popełnienia sa-
mobójstwa.
- Nie podawać nadmiernie uproszczonych przyczyn.
- Nie gloryfikować samobójstwa i nie robić z niego sensacji.
- Nie posługiwać się stereotypami religijnymi lub kultu-
rowymi.
- Nie przypisywać nikomu winy.
 18 
WYKAZ LITERATURY
Anthony T. M.: Dlaczego? Czyli samobójstwo i inne zagrożenia
wieku dorastania, Warszawa 1994.
Bałandynowicz A.: Samobójstwo (w:) red. Hołyst B., Staniaszek
M., Binczycka-Anholcer M., Polskie Towarzystwo Higieny Psychicz-
nej, Warszawa 2002.
Hołyst B.: Samobójstwo  przypadek czy konieczność, PWN,
Warszawa, 1983.
Rosellini G., Worden M.: Jutro wzejdzie słońce, Warszawa 1995.
 19  [ Pobierz całość w formacie PDF ]