[ Pobierz całość w formacie PDF ]

(5).
Na l. Jak już wyżej powiedziano (6), niekiedy za posługą apostołów dawano
skutek tego sakramentu: pełnię Ducha Swiętego pod postacią widzialnych znaków
dokonanych w cudowny sposób przez Boga, który może udzielać skutku
sakramentu bez zwykłych obrzędów sakramentalnych. I w takim razie nie była
konieczna ani materia, ani forma tego sakramentu.
Niekiedy jednak apostołowie udzielali tego sakramentu jako szafarze
sakramentów. I w takim razie stosowali materię i formę nakazaną przez Chrystusa.
Przy udzielaniu bowiem sakramentów apostolowie stosowali wiele obrzędów, o
których nie mówią powszechnie znane księgi Pisma św. Tak o tym pisze Dionizy:
 Nie licowało, żeby wyjaśniacze Pisma św. dobyli z ukrycia i ujawnili wszystkim
skutkujące wezwania , tj. sława, którymi dokonują się sakramenty,  ich właściwą
tajemnicę albo działające w nich od Boga moce. Poucza nas o tym nasza święta
tradycja bez szumu (8), tj. skrycie. Toteż Apostoł, mówiąc o sprawowaniu
eucharysti, tak pisze:  Co do reszty, zarządzę, gdy do was przybędę (9).
Na 2. Przyczyną zbawienia jest świętość. Na jedno zatem wychodzi, czy powie
się: krzyżmem zbawienia, czy też: krzyżmem uświęcenia.
Na 3. Chrzest jest ponownym narodzeniem człowieka do jego osobistego
wewnętrznego życia. Stąd to w jego formie umieszczono jedynie czynność
dotyczącą uświęcenia samego człowieka. Natomiast bierzmowanie ma na celu nie
tylko osobiste wewnętrzne uświęcenie człowieka ale przysposobienie go do walki,
jaką ma prowadzić na zewnątrz. Stąd to jego forma mówi nie tylko o
wewnętrznym uświęcaniu słowami: umacniam cię krzyżmem zbawienia, lecz
także naznacza człowieka na zewnątrz jakby sztandarem krzyża do zewnętrznej
duchowej walki, co właśnie oznaczają słowa: znaczę cię znakiem krzyża.
153
Słowo  chrzcić , oznaczające obmywanie, może wyrażać zarówno materię, którą
jest zmywająca woda, jak i skutek zbawienia. Natomiast słowo  bierzmować nie
wyraża ani jednego, ani drugiego. I dlatego należało jedno i drugie umieścić w
formie tego sakramentu.
Co do zaimka  ja , to, jak powiedziano (10), nie jest on konieczny do formy
chrztu, ponieważ zawiera się w pierwszej osobie czasownika. Dodaje się go
jednak dla wyrażenia zamiaru, co nie jest potrzebne w bierzmowaniu, którego
udziela tylko wyższy szafarz, o czym niżej będzie mowa (11).
A r t y k u Å‚ 5
CZY SAKRAMENT BIERZMOWANIA WYCISKA ZNAMI
? /117/
Zdaje się, że sakrament bierzmowania nie wyciska znamienia, bo:
1. Znamię jest to jakiś znak wyodrębniający. Lecz sakrament bierzmowania nie
wyodrębnia człowieka ani od niewierzących, bo to czyni chrzest, ani od innych
wierzących, bo ten sakrament ma na celu walkę duchową, która jest nakazana
wszystkim wierzącym. A więc sakrament ten nie wyciska znamienia.
2. Wyżej powiedziano (1), że znamię jest to jakowaś duchowa władza. Władza zaś
jest albo czynna, albo bierna. Otóż w sakramentach władzy czynnej udziela
kapłaństwo, a władzy biernej, tj. możności otrzymywania - chrzest. A więc
sakrament bierzmowania nie wytłacza żadnego znamienia.
3. Obrzezanie, które jest cielesnym znamieniem, oznakowaniem, nie wyciska
jakiegoś duchowego znamienia. Otóż bierzmowanie także wyciska jakieś znamię
cielesne. W nim bowiem znakuje się człowieka, czyniąc krzyżmem znak krzyża
na czole. A więc bierzmowanie nie wyciska duchowego znamienia.
W b r e w temu: każdy sakrament, którego się nie ponawia, wyciska znamię. Lecz
sakramentu bierzmowania nie ponawia siÄ™. Grzegorz bowiem tak wyrokuje:  Co
do człowieka, którego biskup bierzmował drugi raz, postanawiamy, że takowe
ponawianie jest zakazane (2). A więc bierzmowanie wyciska znamię.
O d p o w i e d z
: Jak wyżej powiedziano (3), znamię jest to jakaś duchowa
władza do wykonywania niektórych świętych czynności. Przypomnijmy tu to,
cośmy wyżej powiedzieli (4), że jak chrzest jest jakimś ponownym duchowym
narodzeniem się do życia chrześcijańskiego, tak również bierzmowanie jest jakąś
duchową dorosłością wznoszącą człowieka do dojrzałego wieku duchowego. Otóż
z podobieństwa do życia cielesnego jasno widać, że inne są czynności człowieka
dopiero co narodzonego, a inne tego, kto doszedł do dojrzałego wieku. I dlatego
sakrament bierzmowania daje człowiekowi władzę duchową do niektórych
świętych czynności; innych wszakże i ponad te, do których chrzest daje mu
władzę. W chrzcie bowiem - w trosce o osobiste życie - człowiek otrzymuje
154
władzę do wykonywania tego, co należy do jego własnego zbawienia. Natomiast
w bierzmowaniu otrzymuje władzę do czynienia tego, co dotyczy duchowej walki
przeciw nieprzyjaciołom wiary. Widać to na przykładzie apostołów: przed
otrzymaniem pełni Ducha Z
więtego byli  w wieczerniku trwając na modlitwie
(5). A po Jego otrzymaniu wyszli z niego i bez bojaz
ni jawnie wyznawali wiarÄ™
nawet wobec nieprzyjaciół wiary chrześcijańskiej. I dlatego jest jasne, że
sakrament bierzmowania wyciska znamiÄ™.
Na 1. ObowiÄ…zkiem wszystkich [wierzÄ…cych] jest prowadzenie duchowej walki z
niewidzialnymi wrogami. Natomiast obowiązkiem bierzmowanych, którzy już
duchowo osiągnęli wiek dojrzały, jest prowadzenie walki z widzial-nymi
wrogami, tj. z prześladowcami wiary, przez otwarte opowiadanie się za
Chrystusem, stosownie do słów Jana:  Piszę do was, młodzi, że jesteście mocni i
że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego (6). Toteż znamię [ Pobierz całość w formacie PDF ]