[ Pobierz całość w formacie PDF ]

wejściem do internatu.
- Wiem, że masz dziś wolne popołudnie - zaczął
bez żadnych, wstępów. - Ja też zrobiłem sobie małą
przerwę. Jak szybko możesz się przebrać?
Zanim zdążyÅ‚a odpowiedzieć, uÅ›miechnÄ…Å‚ siÄ™ z za­
kłopotaniem.
-Przepraszam, Alison. Zabrzmiało to, jakbym ci
rozkazywał, a to ostatnia rzecz, którą chciałbym
robić. Mogłabyś założyć dżinsy lub coś innego i wyjść
ze mnÄ…? ProszÄ™.
- Dokąd mnie zabierzesz? - spytała, czując jak
serce zaczęło jej mocniej bić.
Potrząsnął głową i uśmiechnął się. Już wiedział, że
się zgodziła.
- Zobaczysz.
Kiedy wyszła przebrana w dżinsy i podkoszulek,
czekał na nią w samochodzie. Wspięła się na siedzenie
obok niego, świadoma ciekawych spojrzeń, które
śledziły ich zza niektórych okien.
Gavin wyjechał z miasta i skręcił nad rzekę, cały
czas nie mówiąc słowa. Kiedy dojechali na miejsce,
nic pomógł jej wysiąść, tylko otworzył tylne drzwi
land rovera.
Alison z ciekawością przyglądała się, jak wyciągał
z niego jakieś patyki, polana i jak ułożył z nich
ognisko.
-Z pewnością domyślasz się, co chcę przez to
powiedzieć, prawda? To nasze  thirra-moulkra". Nie
miałem lepszego pomysłu, żeby ci uzmysłowić, jak
bardzo mi zależy na twojej przyjaz
ni.
Alison poczuła, że łzy napływają jej do oczu.
146 SZPITAL NA PROWINCJI
Ujął jej rękę i mocno uścisnął w swojej.
- Ale to nie cała prawda, Alison. Bardzo sobie
ceniÄ™ twojÄ… przyjaz
ń, ale pragnę czegoś więcej. Chcę,
żebyś wiedziała, jak bardzo cię kocham.
ROZDZIAA
DZIESI
TY
Nie mógł zrobić nic bardziej właściwego, myślała
póz
niej. Nic, co przemówiłoby do niej w bardziej
bezpośredni sposób.
StaÅ‚a przy ogniu trzymajÄ…c Gavina za rÄ™kÄ™ i wie­
dziaÅ‚a, że tym razem nie ma już żadnych wÄ…tp­
liwości.
- Bardzo chciaÅ‚bym naprawić swój bÅ‚Ä…d - powie­
dział cicho doktor. - Powinienem był dać ci szansę
wytłumaczenia się. Zachowałem się jak zarozumiały
głupiec, jak pewien siebie despota. Możesz to nazwać
jak chcesz. Byłem tak wściekły, że nie wiedziałem, co
robię! W tamten wieczór rozsadzała mnie radość.
Wierzyłem, że nasza znajomość przerodzi się w coś
trwałego, byłem prawie pewien, że należysz już do
mnie, a tu proszę! Moja ukochana całuje się ze
Steve'em!
-i błogosławi go na wspólną drogę życia z Tessą.
- I błogosławi go na wspólną drogę - zgodził się.
- Może to głupie, ale wiele sobie obiecywałem po
tej zabawie i wydawaÅ‚o mi sie, że... - nie dokoÅ„­
czyÅ‚. - Chyba nie musimy wracać do tamtego zda­
rzenia. Byłem zły, uparty i narobiłem strasznego
zamieszania.
- Ja także nie zachowałam się najmądrzej. Wcale
nie byłam mniej uparta niż ty. Sporo czasu zajęło mi,
zanim przekonałam się, że miałeś rację co do Tessy
i Steve'a. %7łe oni rzeczywiście są dla siebie stworzeni.
148 SZPITAL NA PROWINCJI
ZrozumiaÅ‚am to dopiero w dzieÅ„ pożaru. Widzia­
łam ich razem, zobaczyłam, jak patrzą na siebie
i dopiero wtedy uznałam tę oczywistą prawdę.
A niektóre rzeczy uzmysłowiłam sobie jeszcze
wcześniej.
Gavin nic nie mówił, ale Alison widziała, że czeka
na to, co powie dalej.
- Zrozumiałam, że odejście Steve'a nie złamało mi
serca - powiedziała spokojnym głosem. - %7łe to, co
nas łączyło, było przyjaz
niÄ…, przyzwyczajeniem, ale
na pewno nie miłością.
- %7łałuję, że mi tego nie powiedziałaś.
- Ja również. Ale przecież nie mogłam podejść do
ciebie w szpitalu, ot tak sobie i oznajmić, że zro­
zumiałam, iż nie kocham Steve'a. Zgadzasz się?
-Rzeczywiście - przyznał Gavin z uśmiechem.
- Nie mogłaś tego zrobić.
- Chciałam ci to wyznać w tę pamiętną sobotę.
Myślałam, że zrobię to, kiedy pójdziemy nad rzekę.
Potrząsnął głową.
- Wiesz co? Możemy tak sobie rozmawiać przez
caÅ‚Ä… wieczność.  Gdybym tylko, dlaczego nie po­
wiedziałam i mogłam to zrobić". Ale teraz to
chyba nie ma większego znaczenia. Powiedzieliśmy
sobie to, co najważniejsze i myślę, że jak na
razie to starczy tego gadania. Mamy przed sobÄ…
całe życie.
- Nie - zaprzeczyła zdecydowanie Alison. - Jest
jeszcze jedna rzecz, którą chcę ci wyznać.
JeÅ›li nie powie tego teraz, chyba nigdy nie zdobÄ™­
dzie siÄ™ na odwagÄ™.
- Cały czas sądziłam, że interesujesz się mną ze
względu na swoją siostrę. Myślałam, że boisz się,
żebym nie odebrała jej Steve'a.
Zacisnął dłoń, w której trzymał jej rękę.
SZPITAL NA PROWINCJI 149
- Jak mogłaś pomyśleć coś takiego? - spytał [ Pobierz całość w formacie PDF ]